چنان به موی تو آشفته‌ام به بوی تو مست

------------------------------------------

چنان به موی تو آشفته‌ام به بوی تو مست

                                 که نیستم خبر از هر چه در دو عالم هست

دگر به روی کسم دیده بر نمی‌باشد

                                 خلیل من همه بت‌های آزری بشکست

مجال خواب نمی‌باشدم ز دست خیال

                                 در سرای نشاید بر آشنایان بست

در قفس طلبد هر کجا گرفتاریست

                                 من از کمند تو تا زنده‌ام نخواهم جست

غلام دولت آنم که پای بند یکیست

                                 به جانبی متعلق شد از هزار برست

مطیع امر توام گر دلم بخواهی سوخت

                                 اسیر حکم توام گر تنم بخواهی خست

نماز شام قیامت به هوش بازآید

                                 کسی که خورده بود می ز بامداد الست

نگاه من به تو و دیگران به خود مشغول

                                 معاشران ز می و عارفان ز ساقی مست

اگر تو سرو خرامان ز پای ننشینی

                                 چه فتنه‌ها که بخیزد میان اهل نشست

برادران و بزرگان نصیحتم مکنید

                                 که اختیار من از دست رفت و تیر از شست

حذر کنید ز باران دیده سعدی

                                 که قطره سیل شود چون به یک دگر پیوست

خوشست نام تو بردن ولی دریغ بود

                                 در این سخن که بخواهند برد دست به

---------------------------------------------------------------------------

ز دستم بر نمی‌خیزد که یک دم بی تو بنشینم

-------------------------------------

ز دستم بر نمی‌خیزد که یک دم بی تو بنشینم

                          بجز رویت نمی‌خواهم که روی هیچ کس بینم

 من اول روز دانستم که با شیرین درافتادم

                          که چون فرهاد باید شست دست از جان شیرینم

تو را من دوست می‌دارم خلاف هر که در عالم

                          اگر طعنه است در عقلم اگر رخنه است در دینم

و گر شمشیر برگیری سپر پیشت بیندازم

                          که بی شمشیر خود کشتی به ساعدهای سیمینم

برآی ای صبح مشتاقان اگر نزدیک روز آمد

                          که بگرفت این شب یلدا ملال از ماه و پروینم

ز اول هستی آوردم قفای نیستی خوردم

                          کنون امید بخشایش همی‌دارم که مسکینم

دلی چون شمع می‌باید که بر جانم ببخشاید

                          که جز وی کس نمی‌بینم که می‌سوزد به بالینم

تو همچون گل ز خندیدن لبت با هم نمی‌آید

                          روا داری که من بلبل چو بوتیمار بنشینم؟

رقیب انگشت می‌خاید که سعدی چشم بر هم نه

                          مترس ای باغبان از گل که می‌بینم نمی‌چینم

-------------------------------------------------------------------

خبرت هست که بی روی تو آرامم نیست

---------------------------------

خبرت هست که بی روی تو آرامم نیست

                                طاقت بار فراق این همه ایامم نیست

خالی از ذکر تو عضوی چه حکایت باشد

                                سر مویی به غلط در همه اندامم نیست

میل آن دانه خالم نظری بیش نبود

                                چون بدیدم ره بیرون شدن از دامم نیست

شب بر آنم که مگر روز نخواهد بودن

                                بامدادت که نبینم طمع شامم نیست

چشم از آن روز که برکردم و رویت دیدم

                                به همین دیده سر دیدن اقوامم نیست

نازنینا مکن آن جور که کافر نکند

                                ور جهودی بکنم بهره در اسلامم نیست

گو همه شهر به جنگم به درآیند و خلاف

                                من که در خلوت خاصم خبر از عامم نیست

نه به زرق آمده‌ام تا به ملامت بروم

                                لازم اگر عزت و اکرامم نیست

به خدا و به سراپای تو کز دوستیت

                                خبر از دشمن و اندیشه ز دشنامم نیست

دوستت دارم اگر لطف کنی ور نکنی

                                به دو چشم تو که چشم از تو به انعامم نیست

سعدیا نامتناسب حیوانی باشد

                                هر که گوید که دلم هست و دلارامم نیست

-----------------------------------------------------------------------